oma’s wafels

De zachte wafels naar het recept van mijn oma. Mijn oma had 9 kinderen en maakte deze wafels dus in een grote hoeveelheid. Toen ik nog thuis woonde maakte mijn vader ze altijd voor nieuwjaar. Naar traditioneel gebruik zoals dat bij veel families in Limburg gebeurt. Nee, geen oliebollen, maar wafels. En appelflappen. En nonnevotten. Nonne…wat? Nonnevot. De kont van een non. Een soort donut in de vorm van een knoop, een typisch Limburgs gebakje.

Maar even terug naar de wafels van mijn oma. Ik heb het recept door de helft gedaan want ik heb maar 2 kinderen. En met een paar aanloopkinderen kom ik nog steeds niet aan 9. Ik kon er zo’n 20 wafels uit kunnen halen. Dat is natuurlijk ook afhankelijk van het formaat wafelijzer dat je gebruikt.

Over het wafelijzer. Ik heb alles met een teflon anti-aanbaklaag mijn keuken uit gedaan. Het wafelijzer dat ik gebruik is gewoon van degelijk gietijzer. Veilig voor je gezondheid, slijtvast en plakt niet. Nee, echt niet. Het is voldoende om het ijzer aan de binnenkant met een beetje roomboter in te vetten voordat je het beslag erin doet.
Ik kan er mee bakken op mijn gasfornuis. Met de wokring eronder zodat het wafelijzer recht blijft liggen. En het wafelijzer gaat ook mee als we gaan kamperen. Want wat is het romantisch om je eigen wafels boven een kampvuurtje te bakken op gezamenlijke vuurplaats van de camping op het Franse platteland. Of op de Veluwe. Of waar dan ook waar er een open vuurtje is.

Het originele recept heb ik een beetje aangepast. De hoeveelheden heb ik door de helft gedaan. Ik hou niet zo van rozijnen in mijn wafels. Dus die heb ik achterwege gelaten. Net als de cognac. En ik heb de hoeveelheid suiker een beetje verminderd.

Het geheime ingrediënt dat deze wafels zo lekker en eigen maken is anijs. Tot voor kort kon je anijsblokjes in de supermarkt kopen. Suikerklontjes met gemalen anijs. Nu zijn anijsblokjes niet meer verkrijgbaar. Ze hebben ze vervangen door anijsstaafjes. Hetzelfde resultaat krijg je als je gestampte muisjes gebruikt. Per kilo een stuk goedkoper dan de anijsstaafjes.

375 g zelfrijzend bakmeel
125 g roomboter + extra om mee te bakken
2 theel. vanillesuiker
2 eieren
2 eetl. gestampte muisjes (12 gram)
snufje zout
150 g suiker
375 ml volle melk

Scheid de eidooier van het eiwit. Smelt 125 g roomboter. Voeg de melk, de gestampte muisjes en de suiker toe en roer op laag vuur totdat de suiker gesmolten is. Laat het mengsel een beetje afkoelen. Mix het zelfrijzend bakmeel, het boter-melkmengsel, de vanillesuiker, de eidooiers en het snufje zout door elkaar totdat de klontjes weg zijn. Je kunt de klontjes ook heel snel laten verdwijnen door de staafmixer te gebruiken.

Klop het eiwit stijf en roer het voorzichtig door het beslag. Pas op dat je de lucht er niet weer uit slaat. Zo worden de wafels luchtiger. Maar als je de luie manier wilt volgen dan doe je in de vorige stap eidooier met eiwit in je mengsel.

Verwarm een wafelijzer. Strijk de binnenkant van het wafelijzer in met roomboter. Breng met behulp van een soepopscheplepel een dot beslag over op het wafelijzer. Sluit het ijzer en bak de wafel aan beide kanten in een paar minuten goudbruin en gaar. Haal de warme wafels met een lange vork uit het wafelijzer en laat ze op een rooster afkoelen. Of eet ze meteen warm. Ga zo door totdat al het beslag op is. De koude wafels kun je eventueel bestrooien met een beetje poedersuiker.

Bewaar de wafels een paar dagen op een koele plek in een luchtdicht afgesloten bewaardoos.