verhalen

Eten werd een van de meest overheersende zaken in het leven van Nederlands(-Indisch)e vrouwen die de Tweede Wereldoorlog in Nederlands-Indië doormaakten. Het contrast met het vooroorlogse leven in Indië was vaak schrijnend: het comfortabele en onbezorgde leven, het genieten van stiekem snoepen op straat, het genot van de geur van een verse mangistan, de kokkie in de keuken die al dagenlang een uitgebreide rijsttafel aan het bereiden was – het was allemaal verleden tijd.

Honger kon tijdens de Japanse bezetting iedere bevolkingsgroep raken. Door het gebrek aan voedsel werd men gedwongen zeer behoedzaam met eten om te gaan. Spaarzaamheid en vindingrijkheid waren gunstige eigenschappen om de strijd met de honger aan te gaan.

In De smaak van verlangen komt aan de orde hoe vrouwen met recepten improviseerden, hoe zij kennis van eetbare vruchten en planten gebruikten om extra voedsel te verkrijgen en hoe medicinale eigenschappen van kruiden van pas kwamen bij het genezen van kwalen. De smaak van verlangen toont de kracht en weerbaarheid van vrouwen, die in oorlogsomstandigheden vast bleven houden aan de wens om ‘lekker’ te eten – en daarmee de wens om te overleven.

In De smaak van verlangen komen aan het woord: Lily van Aarem-Drijver, Paula Gomes, Molly Kooijmans-Roukens, Lily Kloots-Touwen, Anneke de Scheemaker-van Leem, Heleen Blankert, Charlotte Gelink-Knaap, Ine Stoltenborgh-Indorf, Lilian Ducelle, Riekje Hajonides van der Meulen-de Jong, Tjits Schreuder-van der Meulen, Margreet de Spaey-de Scheemaker, Mariët Rappard-Smeur.

kleuren

De voorkant van De smaak van verlangen is vormgegeven als een rood-wit-blauwe vlag. Rood zijn de vurige lomboks (pepers), wit is bladzijde met handgeschreven droomrecepten en bauw is het water van oceaan. De lomboks zijn een onmisbaar ingrediënt in de Indische -naamkeuken. De droomrecepten laten een fantasie-naam als ‘rozengeur en manenschijn’ zien, maar ook een typisch Indisch drankje en hapje als tjendol en pisang goreng. De blauwe oceaan staat voor het water waarover Indische Nederlanders gereisd hebben en de verbinding tussen Nederlands-Indië en Nederland. Het symboliseert daarmee het verlangen van Indische Nederlanders.

Veel vrouwen hebben tijdens de Tweede Wereldoorlog in Nederlands-Indië de symboliek van rood, wit en blauw gebruikt om moed te houden. Zo droegen ze kledingcombinaties waarin de Nederlandse vlag terugkwam. Ook oranje was een geliefde kleur. In De smaak van verlangen komt de combinatie van rood, wit en blauw in de grafische vormgeving terug.


De smaak van verlangen, droomrecepten en verhalen uit bezet Nederlands-Indië  is uitgegeven door idefiks idee-ontwerpers i.s.m. uitgeverij Artemis BV